Powrót do

Konferencja slawistyczna w Opolu

dodany: 03.05.2005 | autor: Karol Marek, Michał Łyszczarz

W dniu 11 kwietnia 2005 roku odbyła się w Opolu konferencja 1000 lat kontaktów Polski i Czech zorganizowana przez Koło Naukowe Slawistów Uniwersytetu Opolskiego. Wzięli w niej udział trzej reprezentanci Uniwersytetu Śląskiego, a dokładnie Koła Naukowego Slawistów i Międzywydziałowego Stowarzyszenia Dziennikarzy Mosty - Sekcji Antropologicznej : Mira Starobrzańska i autorzy tej właśnie relacji, Michał Łyszczarz i Karol Marek.

Choć ciężko byłoby powiedzieć, że podczas konferencji sala pękała w szwach, to kilkanaście obecnych osób okazywało prawdziwe i żywe zainteresowanie tematem. Na sali oprócz studentów zasiedli także pracownicy naukowi, w tym Pan prof. dr hab. Jacek Baluch.

Traf chciał, że zaszczyt wygłoszenia pierwszego referatu przypadł nam w udziale. Nasze wystąpienie poświęciliśmy wydarzeniu o olbrzymim znaczeniu w powojennej historii Czechosłowacji, mianowicie Praskiej Wiośnie 1968. Naświetliliśmy w nim udział Polski w wydarzeniach w Czechosłowacji, zarówno jej wkład polityczny jak i militarny.

Kolejne wystąpienie poświęcone było zupełnie innej tematyce. Referentka Agata Dziedzic z Uniwersytetu Wrocławskiego wygłosiła referat zatytułowany Fenomen sukcesu. O popularności Michala Viewegha. Stanowił on przybliżenie osoby i twórczości tego niezbyt popularnego w Polsce pisarza.

Trzeci referat tego dnia wygłosiła Gabriela Gańczarczyk z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tytuł tego referatu brzmiał Kształtowanie się tożsamości Niemców żyjących na terenie Czech (głównie Sudetów) oraz czynniki wpływające na jej przemiany w okresie I Republiki. Referentka przedstawiła nie tylko antagonizmy niemiecko-czeskie po dojściu w Niemczech Hitlera do władzy, ale także opisała przykłady współdziałania pomiędzy społeczeństwem czeskim a mniejszością niemiecką w Czechosłowacji.

Kolejny referat, zdecydowanie najbardziej kontrowersyjny ze wszystkich, wzbudził najwięcej emocji. Jego tytuł brzmiał: Wulgarności współczesnego języka czeskiego. Referat siłą rzeczy obfitował w niecenzuralne słowa i zwroty, ponieważ jednak był to tekst naukowy, podparty bogatą literaturą, autorce należą się słowa uznania za odwagę w wyborze tematu, a także za rzetelność przedstawionej pracy.

Ostatnim referatem tego dnia było wystąpienie Michała Słomki z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu zatytułowane: Rozpamiętywanie przeszłości w kontaktach polsko-czeskich. Zarys tematyki i przykład analizy. Ponieważ jest to temat szalenie rozległy, autor skupił się na relacjach z naszymi południowymi sąsiadami przed II wojną światową. Podobnie jak we wcześniejszym referacie o stosunkach czesko-niemieckich, także i tu więcej miejsca poświęcone było współpracy niż antagonizmom. Przykładem zainteresowania Czechów polską historią była wystawa poświęcona Powstaniu Styczniowemu, zorganizowana w Hradec Kralove w 1933. Imprezami towarzyszącymi wystawie były spotkania z żyjącymi uczestnikami polskiego zrywu niepodległościowego. W napiętych przed II wojną światową relacjach między Polską a Czechosłowacją takie zbliżenia na płaszczyźnie kulturalnej miały duże znaczenie dla pojednania zwaśnionych narodów. Zainteresowanie, z jakim spotkała się ta wystawa było bardzo duże, przerosło nawet spodziewania organizatorów.

Na zakończenie odbył się konkurs dla gimnazjalistów, sprawdzający ich wiedzę o Czechach. Pytania o różnym stopniu trudności nie sprawiały zwykle większych problemów dobrze przygotowanym do konkursu dzieciom. Nie obyło się również bez akcentów humorystycznych - na pytanie: Pod czyim panowaniem znajdowali się Czesi przed okresem tzw. odrodzenia narodowego?, padła odpowiedź: CCCP.

Wieczorne spotkanie integracyjne pozwoliło na zawarcie nowych, interesujących znajomości, które (miejmy nadzieję) w przyszłości zaowocują współpracą na polu naukowym i nie tylko.