Powrót do

Festiwal w Opawie

dodany: 30.05.2003 | autor: Mirosława Starobrzańska

Kilka dni temu miałam okazję odwiedzić V Międzynarodowy Festiwal Filmowy Jeden Świat odbywający się, tym razem, w czeskiej Opawie. Celem festiwalu jest pokazanie filmów o prawach człowieka. Premiera imprezy miała miejsce w 1999 roku w Pradze i była zainspirowana akcjami kulturalno-informacyjnymi odbywającymi się pod patronatem HUMAN RIGHTS WATCH (Nowy Jork, USA) oraz AMNESTY INTERNATIONAL (Amsterdam, Holandia). Organizatorem festiwalu jest stowarzyszenie Človék v tísni (człowiek uciśniony) działające przy Telewizji Czeskiej. Instytucja ta organizuje pomoc humanitarną w krajach trzeciego świata; propaguje rozwój demokracji; stara się zapobiegać łamaniu praw człowieka (jednostki i narodu). Nierozłącznym elementem jej działalności są imprezy kulturalne, dziennikarskie i oświatowe. Jedną z nich jest festiwal Jeden Świat, który proponuje nam przegląd wyjątkowych filmów dokumentalnych i fabularnych, wykraczających poza zwyczajową ofertę kinową.

Program był dość napięty. Codziennie oferowano nam 5 projekcji oraz imprezy towarzyszące (koncerty, wieczorki muzyczne, wystawy malarstwa, spektakle niezależnych trup teatralnych). Karnet na te czterodniową ucztę kosztował 100 KC, dawka jednodniowa: 50 KC, a pojedyncza wejściówka - tylko 20 KC. Pozyskane w ten sposób środki pokrywają koszty organizacyjne, a reszta wspiera działalność grup CT i AI.

Proponowany materiał był urozmaicony pod względem:

- produkcyjnym (filmy powstały w 15 różnych krajach),

- czasowym (czas emisji: od 8 minut do niespełna dwóch godzin),

- tematycznym (od dokumentu, wymuszającego na odbiorcy refleksję do filmu niemego ukazującego odrażający gwałt dziewczynki),

- odporności psychicznej: z jednej strony dzieci bawiące się w jeziorze pełnym śmieci i odpadów, z drugiej - chirurdzy usuwający Tybetankom narządy rodne po to, by w imię chińskiej potęgi, ograniczyć narodziny rozwiniętych duchowo nonkonformistów.

Obrazem, który polecam przyjaciołom i znajomym, jest duński film z 2001 roku zatytułowany Dalajlama - siła prawdy. Dokument przedstawia charyzmatycznego mnicha, duchownego i politycznego przywódcę ludu tybetańskiego, podczas jego wizyty w Danii. Tytułowy bohater w swoich publicznych wypowiedziach podkreślał moc pokojowych rozwiązań, konfrontację, wzajemny szacunek i porozumienie. W filmie użyty został nowy termin: kultura ludobójstwa: komuniści okradają i niszczą klasztory; mnisi muszą się podporządkować restrykcyjnym programom reedukacyjnym. Władza chińska stara się wytępić tradycyjny sposób życia Tybetańczyków. Dalajlama jest postrzegany jako ucieleśnienie mądrości i współczucia. Jego niezachwiana wiara w dobro i ludzki potencjał każdego człowieka jest - w dzisiejszym skomercjalizowanym świecie - głosem pobudzającym do aktywnego działania na rzecz innych. Tutaj... na rzecz TYBETU - bezpowrotnie znikającego z mapy świata.

Cały festiwal traktuję jako świetną lekcją tego, jak bez ogromnych nakładów finansowych i wysublimowanych metod marketingowych można zorganizować imprezę kulturalną, dla co najmniej trzyjęzycznej publiczności, przynosząc wszystkim uczestnikom wiele radości, pożytku i konstruktywnych pomysłów.