Powrót do

Wieczorek Pretnarowski '2003

dodany: 20.01.2003 | autor: Łukasz Godecki

Dnia 12. grudnia 2002 roku w sali posiedzeń Rady Wydziału (Sosnowiec, Żytnia 8), po dwuletniej przerwie, odbył się tradycyjny wieczorek literacki poświęcony pamięci Toneta Pretnara. Duchem sprawczym tego spotkania był mgr Andrej Šurla, nasz lektor jęz. słoweńskiego. Ku zaskoczeniu organizatorów, na wieczorku zjawiły się rzesze studentów nie tylko z naszej slawistyki oraz grono profesorskie (w tym gość honorowy - p. dr hab. Piotr Wilczek, dziekan WFil. UŚ). Byli goście, zaprzyjaźnieni słoweniści z Bielska i Warszawy. Kto się spóźnił, niestety musiał stać w drzwiach, ponieważ na sali nie było już miejsca. W trakcie wieczorku studenci czytali (a bardziej ambitni recytowali!) utwory, które Tone Pretnar tłumaczył na swój język. Na ekranie wyświetlano teksty oryginałów i przekładów. Krótkie wspomnienie o swym przyjacielu wygłosił p. prof. Emil Tokarz. Później studenci z Warszawy zaprezentowali świetny amatorski film (slajdy z dowcipnym podkładem lektorskim z kasety magnetofonowej), zrobiony przez nich samych, a goście z Bielska zaśpiewali kilka piosenek słoweńskich (w tym kolędy). Organizatorzy nie zapomnieli również, by uczestnikom poetyckiego spotkania nie doskwierał głód i pragnienie - na stołach znalazł się skromny poczęstunek.

Zaskakujące jest, że wieczorek przyciągnął tylu studentów. Myślę, że było ich około siedemdziesięciu, jednak gdyby sala była większa, z pewnością liczba obecnych przekroczyłaby setkę - część zrezygnowała, gdyż nie mogła dostać się do sali. Szkoda, że w latach poprzednich impreza nie miała swych edycji. Być może tegoroczna wysoka frekwencja jest również rezultatem chęci kontaktu studentów slawistyki z kulturą. Chcąc uczestniczyć w życiu kulturalnym, mamy bardzo mało okazji ku temu, w dobie wszechobecnego pieniądza i wyścigu szczurów. Dlatego jako student apeluję o jak najwięcej imprez tego typu!

Jeszcze kilka słów o Tonecie Pretnarze - zapewne niewielu z młodszych studentów zna tą postać. Tone Pretnar był przyjacielem Polski, słoweńskim tłumaczem naszej literatury. Najchętniej przekładał literaturę polską, ale sięgał również do prawie wszystkich literatur słowiańskich. Pracował także jako lektor języka słoweńskiego: przez 8 lat w Krakowie i tylko 6 tygodni w Sosnowcu. Jest m.in. współautorem (wraz z prof. E. Tokarzem) jednego z podręczników do nauki języka słoweńskiego. Był mądrym i serdecznym człowiekiem, świetnym nauczycielem i tłumaczem. Zmarł nagle 16.12.1992 na peronowej ławce dworca PKP w Sosnowcu, czekając na pociąg do Katowic, gdzie w tym okresie mieszkał...