Powrót do

Ota Pavel (cz)

dodany: 13.05.2005 | przygotowała: Marta Banaś

Ota Pavel - prawdziwe nazwisko Ota Popper, czeski prozaik i dziennikarz. Urodził się 2 lipca 1930 roku w Pradze jako trzeci, najmłodszy syn komiwojażera Leo Poppera. Ojciec Leo był Żydem, matka Herma - Czeszką. Jednak to ojciec miał najsilniejszy wpływ na autora Śmierci pięknych saren - jego zainteresowania stały się też zainteresowaniami syna: przyroda, rybactwo, kraj ojczysty, sport - wtedy głównie piłka nożna i hokej. W czasie wojny ojca - jako Żyda - nie ominął wywóz do obozu koncentracyjnego. Nie uniknęli tego także starsi bracia Oty Pavla, Hugo i Jiří. Na szczęście całej trójce udało się wrócić po wojnie do domu. Ota przeżył wojnę z matką w Kladensku, przede wszystkim w Buštěhradzie. Kiedy miał 13 lat, zaczął pracować jako górnik w kopalni Dubí, w pobliżu Kladna. Na prośbę ojca rodzina zmieniła nazwisko na Pavlowie.

Po wojnie Ota rozpoczął naukę w szkole średniej w Pradze. Później krótko był trenerem młodzieżowej drużyny hokejowej Sparta Praha. Następnie rozpoczął swoją pomyślną karierę jako komentator i dziennikarz sportowy. W latach 1949-56 pracował jako redaktor sportowy w czechosłowackim radiu - za wyjątkiem lat 1951-53, kiedy odbywał służbę wojskową. Jego pierwszą własną pracą były reportaże i felietony z przygotowań do pierwszej narodowej spartakiady w roku 1955 w czasopiśmie Stadion, w którym pracował do roku 1956. Rok później zaczął pisywać do czasopisma Československý voják. W roku 1960 złożył maturę w średniej szkole dla dorosłych. Do końca lat sześćdziesiątych był znany tylko jako fenomenalny reporter sportowy. Starał się przybliżyć czytelnikom świat sportu, ukazując go takim, jakim naprawdę jest - bez legend i mitów. Pisywał, wykorzystując prawie wszystkie gatunki dziennikarskie, ale specjalizował się przede wszystkim w reportażach. W roku 1964 debiutował tekstem towarzyszącym fotografiom Viléma Heckela - Góry i ludzie (Hory a lidé), ale faktycznie przygotowywał swoją własną, samodzielną książkę Dukla mezi mrakodrapy.

Ota Pavel często podróżował. Był w Stanach Zjednoczonych, Związku Radzieckim, Francji, Jugosławii, Szwajcarii, Austrii... W lutym 1964 podczas zimowej olimpiady w Innsbrucku ujawniła się choroba psychiczna i w roku 1966 została mu przyznana renta inwalidzka. W czasie choroby podpory szukał w przyrodzie, a przede wszystkim w wędkowaniu. Pomimo tak wielkich kłopotów zdrowotnych nie przestawał pisać. W tym czasie powstało jego najwspanialsze dzieło - dwa tomiki wspomnień: Śmierć pięknych saren (Smrt krásných srnců), gdzie wspomina przede wszystkim swoje dzieciństwo i Jak spotkałem się z rybami (Jak jsem potkal ryby), gdzie skupił się głównie na swoim własnym życiu Te dwie autobiograficznie ukierunkowane książki z początku lat siedemdziesiątych cieszą się do dziś wielkim uznaniem, a dzięki nim Ota Pavel jest uznawany za jednego z najlepszych czeskich współczesnych prozaików.

Ota zmarł nagle 31 marca 1973 na zawał. Został pochowany na żydowskim cmentarzu W Pradze - obok swego ojca.

Bibliografia:
http://web.quick.cz/iveta_kulhava/Osobn_6.htm