Powrót do

Zoran Đinđić (yu)

dodany: 20.03.2006 | przygotował: Łukasz Wieczorek

Zoran Đinđić (1952-2003) – urodził się 1 sierpnia 1952 roku w Bosanskim Šamcu. Jak sam często powtarzał, wystarczająco późno, aby nie popaść w iluzję uwielbienia dla Tity. Studiował filozofię na Uniwersytecie w Belgradzie, którą ukończył w 1974 roku. Jednak już na pierwszych zajęciach z filozofii spierał się z wykładowcą, że uważany wówczas za wielkiego filozofa Marks nie był w ogóle filozofem, a tym bardziej mistrzem tej sztuki.

W pierwszy konflikt z ówczesną władzą wszedł będąc na studiach. Został wówczas oskarżony o prowadzenie nielegalnych działań przeciw komunistom w organizacji studenckiej. Za swoje dążenia do utworzenia wraz ze studenckimi liderami z Zagrzebia i Ljubljany Niezależnego Związku Studentów został skazany na rok więzienia, jednak pod naciskiem Kanclerza Niemiec Willego Brandta kara nie została wykonana, a Đinđić przeniósł się do Niemiec, gdzie w 1979 obronił na Uniwersytecie w Konstancji swoją rozprawę doktorską – Problemi utemeljenja kritičke teorije društva.

Kiedy wrócił do Serbii pracował jako wyższy współpracownik naukowy w Centrum filozofii i teorii społeczeństwa w Belgradzie, a później jako wykładowca filozofii na Uniwersytecie w Nowym Sadzie. Wchodził także w skład Parlamentu Republiki Jugosławii.

W 1990 roku wraz z dwunastoma innymi intelektualistami zainicjował odbudowę Partii Demokratycznej, której przewodniczył od 1994 roku. W lutym 1997 roku został wybrany Prezydentem Belgradu. Stanowisko Premiera Serbii objął 25 stycznia 2001 roku.

We wrześniu 1999 amerykański tygodnik Time umieścił nazwisko Đinđicia na liście czternastu wiodących polityków trzeciego tysiąclecia. Z kolei w sierpniu 2002 otrzymał on w Pradze nagrodę Fundacji Polak za rozwijanie demokracji w Serbii.

O partii demokratycznej mówił jak o przedsięwzięciu, w którym każdy ma do odegrania ważną rolę. Według niego politykami powinni zostawać tylko i wyłącznie ludzie o silnym i uczciwym charakterze, ludzie asertywni i posiadający autorytet, albo wystarczająco dużo cech aby stać się takim autorytetem. Lubił i cenił sportową rywalizację. Był człowiekiem cierpliwym, wykształconym i pragmatycznym. Wolał mówić niewiele, ale nie powtarzać się. Wybierał jeden motyw, jedno zdanie, jedno słowo i wokół niego budował całą wypowiedź. Nie wyobrażał sobie życia bez ludzi, gdyż komunikacja z innymi była dla niego sposobem na szerzenie jego idei i wizji nowoczesnej Serbii.

Zoran Đinđić jest autorem następujących książek: Subjektivnosti i nasilje, Jesen dijalektike, Jugoslavija kao nedovršena država i Srbija ni na Istoku ni na Zapadu, a także wielu publikacji prasowych.

Został zastrzelony przez snajpera 12 marca 2003 roku o godzinie 12:25 przed gmachem serbskiego parlamentu. Osierocił żonę Ružicę, córkę Jovanę i syna Lukę. Jego pogrzeb zgromadził na ulicach Belgradu tłumy ludzi.

Bibliografia:
sh.wikipedia.org/wiki/Zoran_%C4%90in%C4%91i%C4%87