Powrót do

Karel Gott (cz)

dodany: 01.04.2001 | przygotowali: Jindřich Kolda, Agnieszka Rozmus

Karel Gott urodził się 14 lipca 1939 roku w Pilźnie. Gdy był dzieckiem, jego ulubioną zabawą było urządzanie pogrzebów martwym zwierzątkom. Chciał zostać ginekologiem, ale rodzicom oznajmił, że marzy o malowaniu. To mu się nie powiodło i musiał iść do szkoły elektrotechnicznej. Po jej ukończeniu pracował jako monter w praskiej ČKD (przedsiębiorstwie przemysłu maszynowego). W 1959 zaczęła się jego niewiarygodna kariera.

1959 - wygrał konkurs Szukamy młodych talentów

1960 - nagrywa swoje dwie pierwsze piosenki

1961 - pojawia się po raz pierwszy w telewizji, widzom robi się niedobrze

1962 - w konkursie Złoty Słowik na ulubionego piosenkarza otrzymuje jeden głos

1963 - prawie wszyscy Czesi i Czeszki, nawet Słowacy, śpiewają jego pierwszy wielki hit Oczy śniegiem zawiane (Oči sněhem zaváte). W konkursie Złoty Słowik zajmuje pierwsze miejsce, tak będzie aż do dziś (z wyjątkiem lat 1968, 1984, 1985,1987, 1988, 1998); na swój pierwszy koncert zagraniczny jedzie do Polski (festiwal w Sopocie wygrywa około 10 razy).

W ciągu czterech lat z robotnika stał się najbardziej uznanym śpiewakiem w Czechach. Jeszcze w latach sześćdziesiątych zdążył zdobyć uznanie w Polsce, Bułgarii, Związku Radzieckim, obu Republikach Niemieckich... Czasopismo BRAVO mu w roku 1969 poświęca cały numer(!). Wydawnictwo POLYGRAM podpisuje z Gottem dożywotnią umowę dot. Reprezentowania jego interesów za granicą (w Europie taką umowę ma jeszcze tylko Tom Jones). Amerykanki mdleją za szczęścia podczas występu Karela w Las Vegas. W konkursie Eurowizji w Monte Carlo pokonuje Gilberta Bécauda. Na kolejne konkursy wypożyczają Gotta inne kraje (Austria)... w tym okresie nagrywa wspaniałe piosenki, swoje i cudze. W roku 1962 wnosi do Europy środkowej pierwszy przekład The Beatles. Piosenki z tego okresu są wesołe, lekkie, dowcipne, różnogatunkowe (od rock´n´rolla, przez pop, swing, jazz, country aż po operę). Nie ma Czechach człowieka, który by nie znał przynajmniej jednej z jego piosenek.

Około roku 1970 nagrał Boski Karel ostatnie utwory, których bez większej ujmy dało się jeszcze słuchać. Jego późniejsza twórczość tyczy się przeważnie jednego tematu: miłość, o której swym pięknym głosem śpiewa we wszystkich przypadkach. Nie eksperymentuje, nie jest dowcipny, cofa się w rozwoju, staje się uosobieniem kiczu. Ohyda! Fanki przy spotkaniu z nim mają orgazm. Każda pracująca kobieta ma nad łóżkiem plakat z jego podobizną. Prezydent Gustáv Husák nieustannie go zapewnia, że naród Mistrza potrzebuje. Naród jednak przede wszystkim potrzebuje zapomnieć, że w latach sześćdziesiątych miał się lepiej, i z tego powodu im Gott Słodzi kawę trochę bardziej (Sladí kávu o trochu víc).

Lata osiemdziesiąte - katastrofa. Ale za to jest bardziej ubiany. Wszyscy śledzą Pszczółkę Maję (Včelku máju), a w oczekiwaniu na lepszy dzień dzwonią Dzwonki szczęścia ("Zvonky štěstí"). Zachodnie Niemcy są naszym silikonowym idolem po prostu zachwyceni. A jako że go jeszcze nikt nie zastrzelił, śpiewa do dziś. Kiedy się pojawia w telewizji, widzom robi się niedobrze. Pierwsze DVD, które ukazało się w Czechach, było Karela. Przecież to Słowik.