Powrót do

Okrutne radości

(Kruté radosti, cz/sk, 2002, 104 min.)

Reżyseria: Juraj Nvota
Scenariusz: Scarlett Čanákyová
Zdjęcia: Jan Malíř
Muzyka: Lubica Salamon-Čekovská
Obsada: Táňa Pauhofová, Ondřej Vetchy, Milan Mikulčík, Anna Šišková, Csongor Kassai, Julius Satinský, Ady Hajdu

To historia, która zaczyna się w momencie pierwszego spotkania ojca z jego dorastającą nieślubną córką. Opowieść wydaje się już na pierwszy rzut oka w dziwny sposób okrutna i absurdalna. Stary kawaler nagle zostaje młodym ojcem, bo urodziła mu się szesnastoletnia córka. Stopniowo, ku własnemu zaskoczeniu, zaczyna czuć kolejno: miłość, ból, winę i w końcu znów miłość. Jego sytuacja w małym ospałym słowackim miasteczku lat 30. nie jest łatwa. Między innymi dlatego, że jest Czechem. Córka również przeżywa burzliwy okres w życiu. Jest jeszcze dzieckiem i pragnie ojcowskiej miłości, a równocześnie staje się kobietą i intensywnie poszukuje pierwszego partnera. Do akcji wkraczają też przyjaciele i kochanki ojca. Rozpoczyna się ciąg absurdalnych nieporozumień, w których natura często znajduje się w konflikcie z wewnętrznymi barierami bohaterów. Niepotrzebne kłamstwa, zmyślone przeszkody, strach o własną godność wywołują smutny uśmiech nad naszą ludzka małostkowością. Z trudem zebrana odwaga jednak w końcu pomoże bohaterom przywrócić związkom naturalność.
Jest to wzruszająca historia pokusy, tajemnicy i bezradnego poszukiwania miłości. Warto zwrócić uwagę na to, iż w filmie jedną z ostatnich swoich kreacji stworzył Julius Satinský.
Uważam, że opowiadanie tej historii ma sens...To są tematy komunikatywne, bo dotyczą nas wszystkich. Oczywiście, bardzo pragnę, aby nasz film miał coś do powiedzenia ludziom, żeby nie był jakimś historycznym obrazem lat trzydziestych, ale aby przemówił normalnie do życia współczesnego człowieka. (Juraj Nvota, reżyser)